Bu yöntem tamamen arıların kontrolünde ana arı yetiştirmeye dayanmaktadır. Farklı yöntemleri olmakla birlikte en yaygını, doğal yolla alınan oğulun anasızlık hissine bağlı olarak ana arı yetiştirmesidir. İçerisinde günlük yumurta veya larva bulunan petek ile birkaç petek bir kovana konulur. Bir gün sonra anasızlığını anlayan işçi arılar petekte bulunan yumurta veya larvalardan kendilerine birçok ana arı yüksüğü hazırlarlar.
Daha sonra bu yüksüklerden çıkan ana arılardan biri koloniye hakim olur. Bu sistemin sakıncaları; • İşçi arılar tarafından seçilen larvanın özellikleri kontrol edilememektedir. • Bir ana arı yetiştirmek için birden fazla ana arı yetiştirilerek zaman ve enerji harcanmaktadır. • Ana arı yetiştirme süresince koloni sürekli olarak populasyon kaybına uğramaktadır.
Genellikle oğul için kolonilerin hazırladığı, kolonilerin yeniden analandırmak için çalıştığı veya yeni koloniler için ana arı hazırlanması için arılar tarafından kendiliğinden yapılan ana arı yüksükleri, arıcılığa yeni başlayanlar için yararlıdır. Bu sistemde arılarda var olan içgüdüsel davranış sebebiyle oluşturulan doğal yüksükler kullanılır. Bu belki ana arısını yenileyecek kolonileri olan hobi arıcıları için en kolay yoldur.
